Κάθε χρόνο, φτιάχνω τουλάχιστον χίλια καλιτσούνια. Τα πιο πολλά τα βάζω στην κατάψυξη μόλις τα φτιάξω, οπότε όταν θέλω να τα ψήσω, τα βγάζω από την κατάψυξη και τα βάζω σε λαδωμένο ταψί, τ'αλείφω με αυγό και τα ψήνω. Αν έχω χρόνο, τ'αφήνω λίγη ώρα να ξεπαγώσουν. Αν δεν έχω πολύ χρόνο, όπως συνήθως, τα βάζω στο φούρνο που ανάβω στο φουλ, και ο Θεός βοηθός, αν και δεν βλέπω τις πιο πολλές φορές να βοηθάει, γιατί τα καλιτσούνια θέλουν και αυτά την περιποίησή τους. Αν δεν την έχουν, ψήνονται με πολύ υγρασία και γ'ινονται μια μάζα ζύμη.
Μετά από μια μέρα (και ένα απόγευμα) ταλαιπωρίας, ήρθαμε σπίτι οικογενειακώς, παγωμένοι απ'το κρύο, και έπρεπε να βρω κάτι φαγώσιμο για την οικογένεια. Μαγειρεμένο φαγητό δεν υπήρχε, ψωμί και λάδι φάγανε το μεσιμέρι, θα ξεσπούσαν λιγμοί αν τους το πρότινα πάλι. Ευτυχώς που η σόμπα ήταν αναμένη. Βάλαμε άλλο ένα ξύλο ν'ανάψει και έφερα ένα ταψάκι με 10 καλιτσούνια απ\την κατάψυξη. Δεν είχα όρεξη για τίποτε άλλο. Έβαλα το ταψάκι στο φούρνο της σόμπας και ο Θεός βοηθώς.
Δεν πέρασαν 10 λεπτά και τα παιδιά μου φωνάζουν τα παιδιά: Κάτι καίγεται, μαμά! Τί να κάνουμε; λέω κι'εγώ, αν δεν τα φάμε άψητα, θα τα φάμε καμμένα. Έβγαλα το ταψάκι απ' το φούρνο. Μα τι βρήκα; Δεν έχω ξαναφάει πιο καλοψημμένα καλιτσούνια ποτέ. Δεν πρόλαβα να φάω της γιαγιάς μου τα καλιτσούνια, αλλά σίγουρα έτσι θα τα έψηνε στο ξυλόφουρνο.
Η ξυλόσομπα όχι μόνο μας έφερε πίσω στα παλιά αλλά μας δίνει ευκαιρία να γευστούμε την κουζίνα μας όπως την ξέραμε παλιά.
Βeing poor is hard work for all of us, but there seem to be some benefits: these kalitsounia were cooked straight from the deep freeze, without being defrosted. Try doing that in my German-made conventional oven and you get a soggy mess, but not in the Bulgarian-made wood-fired oven: they came out to crispy perfection, and they probably tasted just like my grandmother's.
©All Rights Reserved/Organically cooked. No part of this blog may be reproduced and/or copied by any means without prior consent from Maria Verivaki.
Μετά από μια μέρα (και ένα απόγευμα) ταλαιπωρίας, ήρθαμε σπίτι οικογενειακώς, παγωμένοι απ'το κρύο, και έπρεπε να βρω κάτι φαγώσιμο για την οικογένεια. Μαγειρεμένο φαγητό δεν υπήρχε, ψωμί και λάδι φάγανε το μεσιμέρι, θα ξεσπούσαν λιγμοί αν τους το πρότινα πάλι. Ευτυχώς που η σόμπα ήταν αναμένη. Βάλαμε άλλο ένα ξύλο ν'ανάψει και έφερα ένα ταψάκι με 10 καλιτσούνια απ\την κατάψυξη. Δεν είχα όρεξη για τίποτε άλλο. Έβαλα το ταψάκι στο φούρνο της σόμπας και ο Θεός βοηθώς.
Δεν πέρασαν 10 λεπτά και τα παιδιά μου φωνάζουν τα παιδιά: Κάτι καίγεται, μαμά! Τί να κάνουμε; λέω κι'εγώ, αν δεν τα φάμε άψητα, θα τα φάμε καμμένα. Έβγαλα το ταψάκι απ' το φούρνο. Μα τι βρήκα; Δεν έχω ξαναφάει πιο καλοψημμένα καλιτσούνια ποτέ. Δεν πρόλαβα να φάω της γιαγιάς μου τα καλιτσούνια, αλλά σίγουρα έτσι θα τα έψηνε στο ξυλόφουρνο.
Η ξυλόσομπα όχι μόνο μας έφερε πίσω στα παλιά αλλά μας δίνει ευκαιρία να γευστούμε την κουζίνα μας όπως την ξέραμε παλιά.
*** *** ***
Βeing poor is hard work for all of us, but there seem to be some benefits: these kalitsounia were cooked straight from the deep freeze, without being defrosted. Try doing that in my German-made conventional oven and you get a soggy mess, but not in the Bulgarian-made wood-fired oven: they came out to crispy perfection, and they probably tasted just like my grandmother's.
©All Rights Reserved/Organically cooked. No part of this blog may be reproduced and/or copied by any means without prior consent from Maria Verivaki.
Another dish I am familiar with in India. Only ours is filled with sweet filling of raisins, nuts, sugar, reduced milk, saffron mixture and made specially for the festival of colours - Holi. It's called 'Gujhiya' here and is extremely popular.
ReplyDelete