Zambolis apartments

Zambolis apartments
For your holidays in Chania

Monday, 16 May 2016

Foreign students in Hania: Constructive criticism

This article forms the second part of a two-part post that will be translated into Greek for dissemination among the Greek media. It will be edited at a later date, to include photos.


The foreign students of Hania who find themselves living and working on an extended study visit at the Mediterranean Agronomic Institute of Chania (MAICh) are a source of pride for the town. When MAICh recently asked them about their lasting impressions of Hania, their responses hinted at the many assets of the town: The Venetian harbor offers a refuge away from the stresses of the daily routine; the strategic location of the island does not compromise its safety; the climate and history of the town make it a magnet for foreign visitors; the open-mindedness of the community endears the visitors to the locals. The students' remarks are particularly revealing as to what should be preserved and maintained in Hania to ensure the town's sustainable survival in a very connected world, and specifically in the highly competitive tourist industry. At the same time, Hania should be capitalizing on its success in this respect, in such a way that its true assets are disseminated to a wider audience.

Keeping in mind that nowhere is perfect, the students were aslo asked to describe some of the problems that they encountered in Hania, and Greece generally, which they think need action to be taken for Hania to be an active member of the global community and a marketable Europe. Their comments could serve as a catalyst for further change where needed. Of course, it goes without saying that the local community already has some idea about some of the problems plaguing the town, but has not been provoked into making the necessary changes. The students of MAICh may just be the catalyst needed, as they force us to look at ourselves in the mirror. Their constructive criticism is particularly revealing.

Shopping hours in the town pose the biggest problem. It seems that Greek shopping hours are quite unique to the country:
"Even after two years of living in Hania, I cannot understand and I still always wonder when the stores open. I still do not understand shops' working hours!" (Walid, Algeria)
"The working hours of the shops are almost never written on the entrance door." (Bobi, fYR Macedonia)
"The working hours of the city are something which I could never understand. Several times I go to the city to get something and I come back with empty hands - it’s a real disappointment!" (Zahreddine, Algeria)

Tourism potential was also noticed by the students. Sometimes, Chania can be just 'too' peaceful:
"Regarding tourism, it could be better in Hania, since there are a lot of opportunities for more money can be made through tourism. It needs more development." (Ahmed, Morocco)
"What I dislike in Chania is the winter, where activities become limited and the population suddenly becomes less than in other seasons."(Abdelmalek, Tunisia)

The problem of stray animals that plagues all of Greece make a bad impression, as Walid (Algeria) points out: "Walking around the town, you see families having a quiet dinner and no one has issues with that - except the barking dogs! There are a lot of stray dogs all over the place."

The problems of the road network have not gone by unnoticed, as Ada (Albania) notes:
"I always enjoyed walking from MAICh to the centre of Chania, but I found the footpath too narrow."

While Cretan cuisine is known for its delicious fresh food, Haifa (Tunisia) thinks that the food choices could actually be improved: 
"The food is «not well diversified». If you don’t want traditional food, you can't find many international restaurants." 

Finally, Greek bureaucracy is notorious for its slow pace and confusing paperwork. Even MAICh students got a taste of it when they tried to use some services. Gohar (Armenia) thinks visa rules discriminate against foreigners:
"After two years of studying here I wanted to extend my visa. However, when I went to the immigration office, I was told that if I want to stay here there is only one way: to marry a Greek! Many of my friends have studied in other EU countries and after graduation they were able to get a visa for a year, so that they could look for work. No matter how hard the situation in Greece is right now, you have to give an educated immigrant a chance." 
Zahreddine (Algeria) describes how a simple procedure such as opening a bank account ended up feeling labyrinthine: "It took me more than 3 months to open a bank account. Most banks wanted to see my original birth certificate translated into Greek and stamped by the Greek embassy in my country, in addition to other seemingly unnecessary documents. Eventually, I found a bank that did not require so much paperwork, but I still had to wait for nearly one month to have this done!" 
The students were also asked about whether living in Hania helped them to understand Greece better, given that they are studying here during a period when the country is facing social, political and economic turmoil. Many students immediately grasped the similarities of their own cultures with Greece through their stay in Hania:
"Palestinians and Greeks are very similar. We share notions of hospitality." (Anas, Palestine)
"When I arrived in Chania, my first contact was with the taxi driver. I was already very surprised, as he physically looked like me! We had almost the same body language, mind and reasoning." (Walid, Algeria)

While Greece may be similar to her neighbors, she is also recognizably different:
"Greece is a portal for the oriental world through the eyes of the occident. By living in Chania and having Greek friends from all over Greece, I understand that Greece is a cradle for many cultures that have influenced it, but I can also distinguish differences between Crete and other Greek regions." (Abdelmalek, Tunisia)
"I believe that there is a slight difference in the mentality between Crete and the rest of Greece. In my opinion Crete and Chania are the no-stress zones of Greece, with an easygoing lifestyle. So in order to better understand Greece fully, Chania is probably not enough." (Bobi, fYR Macedonia).

The students are in Greece at a time when the country is going through great social, economic and political changes, so it is interesting to see how the Greek crisis has been interpreted by them:
Walid (Algeria) reminds us of how lucky we are: "The taxi driver told me that he has olive trees and agriculture, which sheltered him from the Greek crisis. In my country, we have been living most of our lives in a deep crisis, so I was surprised about the political situation in Greece because I cannot feel the crisis in Crete, least of all when I go out at night in the city!"

Haifa (Tunisia) agrees with Walid:  "I used to hear that Greece is in crisis and a lot of negative claims, but when I came here, I realized that it is not really that bad.You cannot actually feel the crisis as a MAICh student. The main problem is maybe with people's salaries which are lower than in other European countries, and I notice that some items of food or clothing are a bit more expensive than expected."

Zahreddine (Algeria) saw through the media propaganda against Greece: "Before I came to Chania, what I saw in the media made me think that the situation in Greece is unfavorable. Some friends even advised me not to go there. But when I arrived in Chania and saw the beautiful houses, the fancy cars, the nice roads, the supermarkets full of customers who are both locals and tourists, I realized that the perception I had was completely wrong. I don’t know if this is true only for Chania and Crete because there is a lot of tourism and agricultural activities. Chania taught me that Greek people, unlike my general perception of Europeans, are warm and friendly, and pay a lot of attention to family values."

Chaima (Tunisia) thinks that Greece has helped her to constantly look for solutions to any problem she encounters: "Living in Chania has allowed me to 'taste' the beauty and uniqueness of Greece. But what I understood by living here is how important it is to always search for solutions when considering the economic situation, not only just to survive, but to make the best out of life, enjoying in the hardest situations."

From their time in Greece, students learnt about the meaning of Greek hospitality, which they believe has influenced them a great deal:
Gohar's (Armenia) attitudes to the meaning of life changed because of the time she spent here: "Before coming to Chania, I was thinking only about studying and working hard to earn money and buy or have whatever I want. Living in Chania has changed my point of view. During the summer I saw many tourists coming for their holidays and enjoying two or three weeks here and then going back to their routine. So they work the whole year to earn money to come here and enjoy those few days. The Cretans don't have to do that, because they live one of the best places on Earth! Greek people do work hard, but they know for sure how to enjoy their lives. They know how to live right now, and to enjoy each moment!"

L'didja (Algeria) has also understood that special essence of life that Greece conveys: "Living in Chania made me understand how polite, helpful and kind the Greeks are. I understood that family, friendship, solidarity and generosity are values and principles of society in general. It is true that Chania is less harmed by the crisis, but I have seen places in Greece with complete roads of shops closed, looking like a haunted place, which might have been very lively in better times. But I have also seen how Greeks love life and try to enjoy it to the maximum. They always find a way to have fun and never miss a chance to gather, drink and dance all together."

Liliya (Russia) has noticed the warmth of the Greek people: "Greeks are very friendly and kind, they have such warm hearts, just like their weather in summer! Their life goes very 'siga siga'... They just enjoy it!"

It should be borne in mind that most of the students at MAICh are not from European countries. So my final question was about how their stay in Hania, as a part of Greece, has helped them to understand Europe better. Our wider European family might learn a thing or two about Greece when they hear what MAICh students have learnt about Europe through living in a small Greek Mediterranean town:

For Abdelmalek (Tunisia), Chania was the first European city that he experienced: "Compared to other European cities I have visited, Chania feels a bit different; it feels more oriental. But due to the huge numbers of tourists from all over Europe, especially from the north, Chania helped me to understand common European culture and something about the current situation Europe finds herself."

L'didja (Algeria) points out the more humane aspect of Greece compared with the image Europe is usually known for: "While the rest of the world starts to enter the selfish race where everybody cares only about himself, in Greece, your family cares about you, your neighbor ask about you and we still greet old people out of respect even if you don’t know them. I understand that the Greek participation to Europe brought opportunities to Greece such as funds, programs and the ability for youth to travel all around Europe freely. It’s also a curse in the way that European standards tend to homogenize everything. For instance, agricultural products such as the cheese, wine, even ouzo, must be packaged and labeled, while small traditional production units living with a small income can’t afford the process that raises the price of the product but spoils the product itself. This benefits neither the producer nor the consumer. I understood that the European ideal as planned in the very beginning was a utopia and that this colossus was actually built with the sacrifice of the weakest."

Zahreddine (Algeria) found the contrast between London and Chania overwhleming: "My visit to Chania is my second visit to Europe after London, and I was very surprised when I saw the huge difference between these two cities. Where London is so crowded and busy, and people are much more individualistic and self-oriented, I feel that Greeks have strong family bounds just like we do in my country. With this being said, I would say that life in Chania is much different than in Europe and I still have to learn more about Europe and other European towns."

Gohar (Armenia) notes the homogeneous nature of Greek society compared with the more obvious multicultural look of other parts of Europe: "The lack of immigration in Chania is what makes you feel that you are not living in a European country. Most MAICh students know at least 3 languages, among which are Russian, Arabic and of course English. These students are not being given a chance to become an asset for Greece's international development and international relations, even though they are highly skilled people. Most EU countries give these people more priorities. Of course, not all students will stay here after graduating but at least some of them could do so if they wanted to stay."

This contrasts sharply with Haifa's (Tunisia) observation that Greeks live harmoniously among foreigners:
"Chania represents Europe well Europe in the sense that you can see different cultures co-habiting together and accepting each other. You can really feel at peace here."

Anas (Palestine) mentions that Greece is really quite unique in Europe: "The idea that I had in my mind was that Europe is a great place full of opportunities and development and it's people are all working and living very decent lives, but I think it isn't fair to stereotype Europe by my visit to Crete since Greece nowadays is a really special case as a result of the crisis, which makes it really difficult to judge."

Walid (Algeria) realised how deceptively misleading the stereotypes of Greece and Europe are, as they are portrayed in the media: "Greece was my first contact with Europe, a Europe that I saw quite perfect in terms of working and earning money but not too human, with very cold relations between people because it's a very individualistic society, where everyone thinks only of himself, which is opposite to my own upbringing. Contrary to what I thought the Cretans are far from being individualistic. They live like one very big family. People are amazing - even when you do not need help. people will still try to help you, and it feels incredibly safe here."

Rhona (UK) worries that the European contrasts may break up the European Union: "I learnt quite a lot about how people live in other European countries from some of the other MAIX students, and also from the non-European students.The UK will soon vote on whether or not to leave the EU.  I don’t know whether it’s worse to stay in or go out, there are so many problems with the EU. But I really do worry that if either the UK or Greece leaves the EU that I will no longer have the right to return to live in Crete, a dream that keeps me going!"

This contrasts sharply with Valentina's (Italy) view about why Europe needs to remain united: "Living in Chania made me realize the true meaning of the European Union. Living among people going through an economic crisis which also affected my own country made me realize that it is precisely in times of crisis and difficulties that the sense of Europe and union must prevail rather than grandstanding by individualistic behaviour."

Perhaps Omar (Syria) sums up Greece's role in Europe in the best way: "For me Chania was such lovely town, in term of the connection between the Mediterranean I am familiar with and Europe which was new to me at the time of my arrival to Greece. It felt like I was somewhere in between. In the strteets you can see the European style so clearly, but suddenly you find yourself standing in front an example of oriental architecture. Now that I am living in Sweden, I sometimes really miss that Mediterranean air because it is completely lacking here. For me, Chania will be always the place which delivered me to Europe with Mediterranean hands."

Due to the unique nature of the city of Chania in Greece and Europe, MAICh's foreign students probably make the best ambassadors for Greece. Their study time in Hania plays a significant role in their career paths, as many Maich graduates go on to Ph.D. studies in renowned universities around the world, and not just in their own home country. Through MAICh, they have been given a chance to live in a unique European environment which will no doubt positively influence their life in the future, in a way that a European capital city, including Athens, could not have done so. MAICh students become a true asset in their community from their unique experience of living in one of the most unusual towns in Greece and Europe.

©All Rights Reserved/Organically cooked. No part of this blog may be reproduced and/or copied by any means without prior consent from Maria Verivaki.

Τα Χανιά είναι μια όμορφη μεσογειακή πόλη με μακρά ιστορία που ζωντανεύει μέσα από τα πολυπολιτισμικά μνημεία της. Εύκολα μας μαγεύει η ομορφιά της, ακόμα σαν μόνιμοι κάτοικοι, ξαναζώντας την ιστορία της πόλης μέσα από κάθε διαφορετική στιγμή που περνάμε σ'αυτή. Η μικρή της έκταση δεν είναι κουραστική αλλά ούτε και βαρετή. Συναντούμε παντού γνωστούς ώστε να μην αισθανόμαστε ποτέ μόνοι, ενώ την ίδια στιγμή, μπορούμε να κρυφτούμε στα σοκάκια της παλιάς πόλης διατηρώντας την ανωνυμία μας. Με την εκτεταμένη επαρχία της και τη μαγευτική ακτογραμμή, τα Χανιά προσφέρουν άφθονες επιλογές για να περνάμε όμορφες στιγμές, άσχετα ηλικίας και προτιμήσεων. Οι καλοκαιρινοί μας τουρίστες πιθανότατα συμφωνούν με τους ντόπιους - τα Χανιά είναι μαγευτικά, και θεωρούνται πλέον «προορισμός», όπως διαπιστώνεται από τα τουριστικά πακέτα, στις κορυφαίες επιλογές των Ευρωπαίων για τις καλοκαιρινές τους διακοπές.

Υπάρχει και ένας σημαντικός μεσοπρόθεσμος πληθυσμός στα Χανιά - άνθρωποι που έρχονται εδώ για την δουλειά τους ή για σπουδές, όπως οι φοιτητές του Μεσογειακού Αγρονομικού Ινστιτούτου Χανίων (ΜΑΙΧ). Προέρχονται κυρίως από Βόρεια Αφρική, Μέση Ανατολή, Καύκασο και Ανατολική Ευρώπη, με μια μικρή ομάδα από τον υπόλοιπο κόσμο, συμπεριλαμβανομένων της Ελλάδας. Κατά τη διάρκεια των μεταπτυχιακών σπουδών τους στο ΜΑΙΧ, μελετούν θέματα επείγουσας παγκόσμιου ενδιαφέροντος, όπως την κλιματική αλλαγή και την ανίχνευση της απάτης στα τρόφιμα, καθώς και την διαχείριση του αγροτικού τομέα. Στο τέλος των σπουδών τους στο ΜΑΙΧ, συνεχίζουν με διδακτορικές σπουδές σε γνωστά πανεπιστήμια σ'όλο τον κόσμο, και καταλαμβάνουν θέσεις υψηλού επιπέδου στον ακαδημαϊκό κόσμο, την κυβέρνηση και τις ιδιωτικές επιχειρήσεις. Δηλαδή γίνονται πρεσβευτές της Ελλάδα, δεδομένου ότι οι σπουδές τους εδώ διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην σταδιοδρομία τους.

Οι ξένοι φοιτητές των Χανίων είναι μια πηγή υπερηφάνειας. Μας υπενθυμίζουν πόσο προνομιούχοι είμαστε που ζούμε σ'ένα σύγχρονο αλλά επίσης χαλαρωτικό περιβάλλον. Το παλιό λιμάνι προσφέρει ένα καταφύγιο μακριά από το άγχος της καθημερινότητας. Η στρατηγική θέση του νησιού δεν θέτει σε κίνδυνο την ατομική ασφάλειά. Το κλίμα και η ιστορία της πόλης είναι ένας μαγνήτης για τους ξένους επισκέπτες. Η ευρύτητα του πνεύματος της κοινότητας φέρνει τους επισκέπτες πιο κοντά με τους ντόπιους. Οι παρατηρήσεις των φοιτητών τoυ ΜΑΙΧ είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτικές ως προς το τι θα πρέπει να διατηρηθεί στα Χανιά για να εξασφαλιστεί η βιώσιμη επιβίωση της πόλης σε ένα εξαιρετικά συνδεδεμένο κόσμο, συγκεκριμένα στον τομέα της άκρως ανταγωνιστικής τουριστικής βιομηχανίας, ώστε να αναδειχθεί ο πραγματικός πλούτος της πόλης στο ευρύτερο κοινό. Ας διαβάσουμε τι έχουν να πουν, στα δικά τους λόγια.

Η Chaima (Τυνησία) πιστεύει ότι τα Χανιά αποπνέουν μια ζεστασιά που δεν εκφράζεται εύκολα με λόγια: «Καταρχάς, η ηρεμία και ομορφιά των Χανίων είναι ο καλύτερος συνδυασμός για να απολαύσεις τη ζωή προετοιμάζοντας την μελλοντική σου καριέρα. Όταν γυρίσω στη χώρα μου, θ'αφήσω ένα κομμάτι του εαυτού μου εδώ. Αυτή η ζεστασιά που ένιωσα εδώ είναι πολύ ιδιαίτερη και δεν μπορεί να περιγραφεί εύκολα." Ο Abdelmalek (Τυνησία) λέει ότι τα Χάνια του έδωσαν την ευκαιρία να είναι πιο καινοτόμος: «Σπουδάζω κοντά στην ύπαιθρο σ'ένα ήρεμο και υγιεινό περιβάλλον που παρέχει έμπνευση για δημιουργική σκέψη."

Η Haifa (Τυνησία) παρατηρεί την ανοιχτόμυαλη φύση των ντόπιων απέναντι στους ξένους: "Οι Χανιώτες αποδέχονται τους αλλοδαπούς και είναι περίεργοι να μάθουν για αυτούς και την κουλτούρα τους, και πως έφτασαν εδώ. Ποτέ δεν αισθάνομαι ότι με απορρίπτουν επειδή δεν είμαι από εδώ."

Ο Walid (Αλγερία) αισθάνεται πολύ χαρούμενος που βρίσκεται στα Χανιά για σπουδές: «Το κλίμα, τα σπίτια, τα φυτά - όλα έχουν ένα ανθρώπινο μέγεθος. Βλέπω συχνά ανοικτές πόρτες και οικογένειες να τρώνε μαζί, που με κάνει να νιώθω ασφάλεια. Οι ντόπιοι δεν διαφέρουν πολύ απ'τη δική μου χώρα. Το παλιό λιμάνι είναι ένα από τα πιο καταπληκτικά μέρη. Μου θυμίζει το Κάσμπα του Αλγερίου: στενοί δρόμοι, πολλά λουλούδια, πολλές γάτες, ένα εκπληκτικό μείγμα αρχιτεκτονικών στυλ και πάνω απ 'όλα, μια έντονη ανθρώπινη ζεστασιά. Φτάνοντας στα Χανιά, θυμάμαι την πρώτη μου ανθρώπινη επαφή με τον οδηγό ταξί. Έμεινα έκπληκτος που φυσιολογικά μοιάζαμε! Εύκολα καταλαβαινόμασταν μεταξύ μας αν και δεν μιλούσαμε την ίδια γλώσσα. Αμέσως ένοιωσα ότι δεν ήμουν μακριά από το σπίτι μου."

Στον Anas (Παλαιστίνη) αρέσει η αναρρίχηση: "Προσωπικά μου αρέσει το φρέσκο ​​αεράκι που αναπνέω παντού στα Χανιά. Μου αρέσουν ιδιαίτερα οι ορεινές περιοχές των Χανίων. Θα μου λείψει πάρα πολύ όταν οι σπουδές μου τελειώσουν." Απίσης ο Ahmed (Μαρόκο) νιώθει ευχαριστημένος που διάλεξε να σπουδάσει μακριλα από μια μεγάλη πόλη: «Τα Χανιά είναι ένα βήμα στη ζωή μου που έχει διαμορφώσει το μέλλον μου, μακριά από τραπεζικές αυτοκρατορίες και την εκβιομηχάνιση." 

Η Ada (Αλβανία) γοητεύτηκε από την ευκολία με την οποία η φοιτητική ζωή συνδυάζεται εύκολα με τον τουρισμό: «Τα Χανιά είναι μία από τις καλύτερες τοποθεσίες για σπουδές. Μπορείς να κάνεις τον τουρίστα και τον φοιτητή ταυτόχρονα." Επίσης η Rhona (Ηνωμένο Βασίλειο) βρίσκει τα Χανιά πηγή έμπνευσης:. «Οι φιλικοί, ευγενικοί Κρητικοί ποτέ δεν γελούσαν στις προσπάθειές μου να μάθω ελληνικά, δείχνοντας πραγματικά ευχαριστημένοι που ένας ξένος έκανε τον κόπο να μάθει την γλώσσα του." Η Valentina (Ιταλία) πραγματικά αισθάνθηκε σαν στο σπίτι της στα Χανιά: "Τα τοπικά έθιμα ήταν κοντά στη δική μου πραγματικότητα, καθώς και η φιλοξενία των Κρητικών που με έκανε να νιώσω πολύ ευπρόσδεκτη."

Η Gohar (Αρμενία) παρατήρησε την ανθρώπινη διάσταση της επικοινωνίας: «Στα Χανιά θα αισθανθείτε σαν να είστε στο σπίτι σας από την πρώτη μέρα. Έμεινα έκπληκτη ότι έιδα γιαγιά και παππού να πίνουν μαζί το πρωινό τους καφεδάκι σε ένα καφενείο - δεν το βλέπουμε αυτό συχνά στην Αρμενία. Το ίδιο και οι νέοι: δεν συνομιλούν συνέχεια με smartphones, και απολαμβάνουν την συνομιλία με τους φίλους τους. Η επικοινωνία εδώ είναι πιο πολύ πρόσωπο με πρόσωπο. Σαν αλλοδαπή φοιτήτρια, δεν αισθάνθηκα ποτέ διακρίσει - μπορώ να πω ότι ένιωσα πολύ ασφαλείς."

Η L'didja (Αλγερία) θυμάται την πρώτη φορά που είδε το Ενετικό λιμάνι: "Μόλις μπείς στο χώρο του λιμανιού, μια καταπληκτική θέα σε χτυπά. Καμία εικόνα στο διαδίκτυο δεν μπορεί να σε προετοιμάσει για αυτή την στιγμή. Αισθάνομαι ασφαλής και αρκετά μακριά από το άγχος που θα αντιμετώπιζα σε μια μεγαλούπολη. Ο ιδιαίτερος πολυπολιτισμικός χαρακτήρας της πόλης δεν υπάρχει μόνο στην αρχιτεκτονική, αλλά και στους ίδιους τους Κρητικούς, την κουζίνα τους, και τις παραδόσεις. Νομίζω ότι αυτός είναι ο κύριος λόγος που κάνει τους Κρητικούς ιδιαίτερα ανοικτοί σε διαφορετικούς πολιτισμούς."

Ο Zahreddine (Αλγερία) αμέσως αντιλήπτηκε την Μεσογειακή φύση των Χανίων: «Όταν έφτασα για πρώτη φορά στα Χανιά, παρατήρησα ότι η φύση, το κλίμα και πολλά άλλα χαρακτηριστικά της πόλης ήταν εξαιρετικά παρόμοια με αυτά που έχω ζήσει όλη μου τη ζωή. Συνειδητοποίησα ότι είχα μόλις έρθει στο ιδανικό μέρος για μια επιτυχημένη διαδρομή σποδών. Είναι ένα μέρος όπου μπορεί κανείς να συναντήσεις ανθρώπους από όλο τον κόσμο. Υπάρχει κανείς που δεν του αρέσει το παλιό λιμάνι; Ένα από τα καλύτερα χαρακτηριστικά των Χανίων είναι η υπερυψωμένη θέση με θέα το γαλάζιο της θάλασσας, τη πανέμορφη μεσογειακή πόλη και τα ψηλά βουνά καλυμμένα με χιόνι, ένα σπάνιο μείγμα που υπάρχει μόνο σε πολύ λίγα μέρη του κόσμου."

Η Liliya (Ρωσία) τονίζει τη σημασία του κλίματος στην επιδίωξη της προσωπικής ευτυχίας: «Ποτέ δεν έζησε σε μια τόσο όμορφη πόλη όπου το καλοκαίρι διαρκεί έναν ολόκληρο χρόνο! Φαίνεται αδύνατο για τους φίλους μου στη Μόσχα να πιστέψουν ότι το Νοέμβριο τρώγω μανταρίνια κατευθείαν από το δέντρο, και να κολυμπώ στη θάλασσα!" Και Ο Omar (Συρία) θυμάται την φρεσκάδα της διατροφής:. «Τώρα που ζω στη Σουηδία, μου λείπει πραγματικά η μεσογειακή ατμόσφαιρα. Η χορτοφαγία δεν είναι εύκολο πράγμα στην Σουηδία - δεν τρως φαγητό που συλλέχθηκε από την ίδια περιοχή όπου ζεις."

Ο Bobi (Μακεδονίας (πΓΜΔ) επισκέπτεται συχνά την Ελλάδα αφού η χώρα του γειτονεύει με την δική μας και πιστεύει ότι τα Χανιά ξεχωρίζουν από τα άλλα μέρη που έχει επισκεφθεί: "Έχω μεγάλη εμπειρία από την Ελλάδα, αλλά η Κρήτη και τα Χανιά ειδικότερα είναι κάτι το ιδιαίτερο. Οι άνθρωποι εδώ είναι πιο ανοιχτόμυαλοι. Είναι το πρώτο μέρος στην Ελλάδα όπου έχω δει μιναρέ και καμπανοστάσιο στην ίδια εκκλησία. Οι άνθρωποι είναι γενικά ζεστοί, φιλικοί και εξυπηρετικοί, όλο με το χαμόγελο. Αξίζει να σημειωθεί ότι δεν αλλάζουν στάση όταν τους λέω από ποια χώρα κατάγομαι! Μου αρέσει που τα περισσότερα παλιά κτίρια εξακολουθούν να φαίνονται σαν τη στιγμή που χτίστηκαν. Αισθάνεσαι σαν να είσαι στην Ελλάδα, την Ιταλία και τη Μέση Ανατολή την ίδια στιγμή. Αισθανεσθαι την επίδραση του κάθε έθνους που έχει πατήσει το πόδι του στο νησί. Είναι ένα εξαιρετικό μέρος για χαλάρωση."

Μην ξεχνόντας ότι πουθενά δεν είναι τέλεια, οι φοιτητ'ες επίσης περίγραψαν μερικά από τα προβλήματα που αντιμετώπισαν στα Χανιά, και την Ελλάδα γενικότερα, για τα οποία νομίζουν ότι πρέπει να αναληφθεί δράση ώστε τα Χανιά να είναι ενεργό μέλος της παγκόσμιας κοινότητας και της εμπορεύσιμης Ευρώπης. Είναι αυτονόητο ότι και η τοπική κοινωνία ήδη ξέρει καλά τα προβλήματα που μαστίζουν την πόλη, αλλά ακούγεται διαφορετκά όταν μας τα υπενθυμίζουν ξένοι. Οι παρατηρήσεις των ΄ξενων φοιτητών είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτικλες και χρησιμεύουν ως καταλύτη για περαιτέρω δράσεις, καθώς μας αναγκάζουν να ασκήσουμε πιο σκληρή κριτική στον εαυτό μας. 

Σχετικά με τις ώρες των καταστημάτων, υπάρχει μεγάλο πρόβλημα με τις ώρες λειτουργίας. Οι ξένοι φοιτητές δυσκολεύονται να καταλάβουν πότε οι Χανιώτες κάνουν τα ψώνια τους μέσα στη πόλη: «Οι ώρες εργασίας της πόλης είναι κάτι που δεν μπόρεσα ποτέ να κατανοήσω. Αρκετές φορές έχω πάει στην πόλη για να αγοράσω κάτι και γυρίζω στο ΜΑΙΧ με άδεια χέρια!" (Zahreddine). Αυτό επίσης σχετίζεται με την εμπορευσιμότητα των Χανίων ως προορισμό: "Θα μπορούσε να υπάρχει περισσότερος τουρισμός στα Χανιά, δεδομένου ότι υπάρχουν πολλές ευκαιρίες, οπότε χρειάζεται περισσότερη ανάπτυξη." (Ahmed). Ο χειμερινός τουρισμός σίγουρα αποτελεί μια λύση: «Τον χειμώνα οι δραστηριότητες μειώνονται σημαντικά, επίσης και ο πληθυσμός" (Abdelmalek). Το πρόβλημα των αδέσποτων ζώων που μαστίζει όλη την Ελλάδα κάνει μια κακή εντύπωση: «Περπατώντας γύρω από την πόλη, βλέπουμε πολλά σκυλιά που δημιουργούν προβλήματα με το θόρυβο που κάνουν. Ενώ υπάρχει ηρεμία και ησυχία στην περιοχή, Τα σκυλιά που γαβγίζουν χαλάνε την ηρεμία και γαλήνη της περιοχής" (Walid). Επίσης κακή εντύπωση κάνει η οπτική εικόνα του οδικού δικτύου: "Μου αρέσει να περπατώ από το ΜΑΙΧ στο κέντρο των Χανίων, αλλά ο δρόμος δεν έχει καλά πεζοδρόμια και είναι κάπως στενός" (Ada). 

Η ελληνική γραφειοκρατία είναι διαβόητη για την αργό ρυθμό της. Ακόμα και οι ξένοι φοιτητές πήραν μια γεύση από αυτό όταν προσπάθησαν να χρησιμοποιήσετε κάποιες υπηρεσίες. H Gohar πιστεύει ότι πρέπει να αναθεωρηθούν κάποιες διακρίσεις εις βάρος αλλοδαπών φοιτητών: "Ήθελα να επεκτείνω την βίζα μου, αλλά οι αρμόδιοι μου είπαν ότι για να μείνω παραπάνω χρόνο στην Ελλάδα. υπάρχει μόνο ένας τρόπος: πρέπει να παντρευτεί έναν Έλληνα! Πολλοί φίλοι μου έχουν σπουδάσει σε άλλες χώρες της ΕΕ και μετά την αποφοίτησή τους ήταν σε θέση να επεκτείνουν την βίζα τους για άλλο ένα χρόνο, ώστε να μπορούν να ψάξουν για δουλειά. Άσχετα πόσο σκληρή είναι η κατάσταση στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή, θα πρέπει να δώσει ευκαιρίες και στους μορφωμένους μετανάστες." O Zahreddine περιγράφει τις δυσκολίες μιας απλής διαδικασίας, όπως το άνοιγμα τραπεζικού λογαριασμού: «Χρειάστηκα πάνω από 3 μήνες για να ανοίξω τραπεζικό λογαριασμό. Οι περισσότερες τράπεζες ήθελαν να δουν το πρωτότυπο πιστοποιητικό γέννησης μου μεταφρασμένο στα ελληνικά! από το. Τελικά, βρήκα μια τράπεζα που δεν απαιτούσε τόσο πολύ γραφειοκρατία, αλλά πάλι χρειάστηκε να περιμένω για περίπου ένα μήνα μέχρι να τελειώσει η δουλειά!"

Οι φοιτητές ρωτήθηκαν επίσης για το πως τα Χανιά τους βοήθησαν να γνωρίσουν καλύτερα την Ελλάδα, δεδομένου ότι σπουδάζουν σε μια περίοδο που η χώρα αντιμετωπίζει κοινωνική, πολιτική και οικονομική αναταραχή. Οι φοιτητές αντιλήφθηκαν τις ομοιότητες με τους δικούς τους πολιτισμούς, αλλά είναι επίσης εμφανώς διαφορετική: «Η Ελλάδα είναι μια πύλη για τον ανατολίτικο κόσμο από τα μάτια της Δύσης. H Ελλάδα μου φαίνεται σαν ένα λίκνο πολλών πολιτισμών που την έχουν επηρεάσει. Μπορώ επίσης να διακρίνω τις διαφορές ανάμεσα στην Κρήτη και σε άλλες ελληνικές περιοχές" (Abdelmalek). "Πιστεύω ότι υπάρχει μια μικρή διαφορά στη νοοτροπία μεταξύ Κρήτης και την υπόλοιπη Ελλάδα. Κατά τη γνώμη μου, η Κρήτη και τα Χανιά είναι οι ζώνες απαγόρευσης άγχος της Ελλάδα, με ένα πιο βολικό τρόπο ζωής." (Bobi).

Είναι ενδιαφέρον να δούμε πώς η ελληνική κρίση έχει ερμηνευθεί από τους ξένους φοιτητές: μας θυμίζει πόσο τυχεροί είμαστε: «Είστε πολύ τυχεροί στην Κρήτη. Ένας ταξιτζής μου είπε ότι έχει ελαιόδεντρα και ασχολείται με τη γεωργία, που τον προστατεύει από την κρίση. Στη χώρα μου, έχουμε ζήσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μας σε μια βαθιά κρίση. Έτσι μένω έκπληκτος με την πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα, γιατί δεν μπορώ να νιώσω την κρίση στην Κρήτη, τουλάχιστον όχι όταν βγαίνω έξω τη νύχτα στην πόλη!" (Walid). «Συνήθιζα να ακούω ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε κρίση, αλλά όταν ήρθα εδώ, κατάλαβα ότι δεν είναι ακριβώς έτσι τα πραγματικά. Φυσικά και δεν μπορώ να αισθανθώ πραγματικά την κρίση ως φοιτήτρια τους ΜΑΙΧ. Το κύριο πρόβλημα είναι ίσως με τους μισθούς που είναι χαμηλότεροι από ό, τι σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, και παρατηρώ ότι ορισμένα είδη τροφίμων και ρούχα είναι λίγο πιο ακριβά" (Haifa). 

Ο Zahreddine κατάλαβε ότι δούλευε κάποιο είδος προπαγάνδας στα διεθνή μέσα ενημέρωσης κατά της Ελλάδας: «Πριν έρθω στα Χανιά, αυτό που είδα στα μέσα ενημέρωσης με έκανε να σκεφτώ ότι η κατάσταση στην Ελλάδα είναι αρνητική. Κάποιοι φίλοι με συμβούλεψαν να μην έρθω. Αλλά όταν έφτασα στα Χανιά και είδε τα όμορφα σπίτια, τα καλά αυτοκίνητα, τα μαγαζιά με γεμάτα ράφια και πελάτες, ντόπιους και τουρίστες, συνειδητοποίησα ότι η αντίληψη που είχα ήταν εντελώς λάθος. Δεν ξέρω αν αυτό είναι αλήθεια μόνο για τα Χανιά και την Κρήτη, επειδή υπάρχει πολύ τουρισμός και γεωργικές δραστηριότητες. Τα Χανιά μου δίδαξαν ότι ο ελληνικός λαός, σε αντίθεση με τη γενική αντίληψη μου για τους Ευρωπαίους, είναι ζεστός και φιλικός, και δίνει πολλή προσοχή στις οικογενειακές αξίες».

Η Chaima πιστεύει ότι η Ελλάδα την έχει βοηθήσει να αναζητάει συνεχώς λύσεις για κάθε πρόβλημα που αντιμετωπίζει: «Αυτό που κατάλαβα με το να ζω εδώ είναι πόσο σημαντικό είναι να ψάχνεις πάντα για λύσεις σε μια δύσκολη οικονομική κατάσταση, όχι μόνο απλά για να επιβιώσεις, αλλά για να μπορείς απολαμβάνεις ότι καλύτερο έχει η ζωή, στις πιο σκληρές συνθήκες."

Οι φοιτητές έμαθαν για την έννοια της ελληνικής φιλοξενίας, που πιστεύουν ότι τους έχει επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό. Η Gohar πιστεύει ότι το νόημα της ζωής άλλαξε για αυτήν λόγω του χρόνου που πέρασε στα Χανιά: "Πριν έρθω στα Χανιά, σκεφτόμουν μόνο για τις σπουδές μου, να εργάζομαι σκληρά για να κερδίζω χρήματα και να αγοράζω ότι θέλω. Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού στα Χανιά είδα πολλούς τουρίστες που έρχονται για τις διακοπές τους και απολαμβάνουν δύο-τρεις εβδομάδες εδώ και στη συνέχεια πηγαίνουν πίσω στη ρουτίνα τους. Έτσι λειτουργούν όλο το χρόνο για να κερδίσουν χρήματα για να έρθουν εδώ και να απολαύσουν αυτές τις λίγες μέρες. Οι Κρητικοί δεν χρειάζονται να το κάνουν αυτό, επειδή ζουν σε ένα από τα καλύτερα μέρη στη γη! Ο Έλληνας εργάζεται σκληρά, αλλά ξέρει σίγουρα πώς να απολαμβάνει τη ζωή κάθε στιγμή!"

Οι περισσότεροι φοιτητές στο ΜΑΙΧ δεν προέρχονται από ευρωπαϊκές χώρες. Έτσι, το τελευταίο ερώτημα που τους θέσαμε ήταν σχετικά με το πώς η διαμονή τους στα Χανιά τους βοήθησε να κατανοήσουν καλύτερα την ευρύτερη ευρωπαϊκή πραγματικότητα.

Η L'didja ανησυχεί για το μέλλον του αγροτικού τομέα: "Αντιλαμβάνομαι ότι η ελληνική συμμετοχή στην Ευρώπη έφερε ευκαιρίες στην Ελλάδα, αλλά τα ευρωπαϊκά πρότυπα είναι επίσης και μια κατάρα με τον τρόπο που τείνουν στην ομογενοποίηση, για παράδειγμα, τα γεωργικά προϊόντα, όπως το τυρί, το κρασί, ακόμη και το ούζο, που πρέπει να συσκευάζονται και να επισημαίνονται, ενώ οι μικρές παραδοσιακές μονάδες παραγωγής με μικρό εισόδημα δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά τη διαδικασία που αυξάνει την τιμή του προϊόντος, αλλά χαλάει το ίδιο το προϊόν."

Ο Zahreddine βλέπει την πιο ανθρώπινη διάσταση της Ελλάδας σε σύγκριση με τον Βορρά: "Πριν έρθω στα Χανιά, πήγα στο Λονδίνο. Η διαφορά είναι τεράστια μεταξύ των δύο πόλεων. Στο Λονδίνο ο κόσμος φαίνεται συνέχεια απασχολημένος και οι άνθρωποι είναι πολύ πιο αυτο-προσανατολισμένοι. Στην Ελλάδα μετρά πιο πολύ οι οικογένεια."

Η Gohar σημειώνει την ομοιογένεια της ελληνικής κοινωνίας σε σχέση με την πιο προφανή πολυπολιτισμικό βλέμμα του σε άλλα μέρη της Ευρώπης: "Υπάρχει έλλειψη μετανάστευσης στην Ελλάδα. Ενώ οι φοιτητές του ΜΑΙΧ γνωρίζουν τουλάχιστον 3 γλώσσες, μεταξύ των οποίων είναι ρωσικά, αραβικά και αγγλικά, δεν τους δίνεται ευκαιρία να γίνουν ένα περιουσιακό στοιχείο για τη διεθνή ανάπτυξη της Ελλάδας, ακόμα κι αν είναι άτομα με υψηλή ειδίκευση. Άλλες χώρες δίνουν περισσότερες προτεραιότητες σε τέτοιους ανθρώπους." Το ίδιο αναφέρει και ο Anas: "Η ιδέα που είχα για την Ευρώπη είναι για ένα εξαιρετικό μέρος γεμάτο ευκαιρίες και ανάπτυξη. Η Ελλάδα σήμερα είναι μια πραγματικά ιδιαίτερη περίπτωση, ως αποτέλεσμα της κρίσης."

Η Rhona ανησυχεί ότι οι ευρωπαϊκές αντιθέσεις μπορεί να διαλύσουν την ΕΕ: "Το Ηνωμένο Βασίλειο θα ψηφίσει για το αν πρέπει ή όχι να φύγει από την ΕΕ. Δεν ξέρω αν είναι χειρότερο να παραμείνουμε ή να βγούμε άλλα πραγματικά ανησυχώ ότι δεν θα έχω πλέον το δικαίωμα να μείνω στην Κρήτη, ένα όνειρο που θέλω να πραγματοποιήσω."

Η Βαλεντίνα πιστεύει ότι η Ευρώπη πρέπει να παραμείνει ενωμένη "Από την εμπειρία μου στα Χανιά συνειδητοποίησα το αληθινό νόημα της Ευρώπης. Η οικονομική κρίση επηρέασε και την Ιταλία και σκέφτομαι ότι είναι ακριβώς σε περιόδους κρίσης και δυσκολιών που η αίσθηση της Ευρώπης και της Ένωσης πρέπει να επικρατήσει και όχι μια πιο εγωιστική συμπεριφορά."

Ίσως ο Omar συνοψίζει το ρόλο της Ελλάδας στην Ευρώπη με τον καλύτερο τρόπο: "Στα Χανιά σύνδεσα τη Μεσογείο απ'όπου και εγώ κατάγομαι  με την Ευρώπη. Ένιωσα σαν να ήμουν κάπου στο ενδιάμεσο. Οι δρόμοι φαίνονται καθαρά ευρωπαϊκοί, αλλά ξαφνικά βρίσκεσαι ανάμεσα ανατολίτικη αρχιτεκτονική. Τώρα που ζω στη Σουηδία, πάντα θα θυμάμαι τα Χανιά ως την πόλη που με παράδωσε στην Ευρώπη μέσω μεσογειακά χέρια."



Λόγω της μοναδικότητας των Χανίων, στην Ελλάδα και την Ευρώπη, οι ξένοι φοιτητές του ΜΑΙΧ κάνουν ίσως τους καλύτερους πρεσβευτές της Ελλάδας. Οι σπουδές τους στα Χανιά διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην πορεία της σταδιοδρομίας τους, αφού πολλοί απόφοιτοι του ΜΑΙΧ συνεχίζουν τις σπουδές τους σε φημισμένα πανεπιστήμια σ'όλο τον κόσμο, όχι μόνο στη πατρίδα τους. Το ΜΑΙΧ τους δίνει την ευκαιρία να ζήσουν σε ένα μοναδικό περιβάλλον το οποίο θα επηρεάσει αναμφίβολα θετικά τη ζωή τους στο μέλλον, με έναν τρόπο που μια ευρωπαϊκή πρωτεύουσα συμπεριλαμβανομένης της Αθήνας, δεν θα μπορούσε. Οι φοιτητές του ΜΑΙΧ είναι ένα πραγματικό περιουσιακό στοιχείο για τα Χανιά.

Friday, 6 May 2016

Going cashless in Greece

Last month, my car insurance agent called me to let me know that my policy had expired and how much the new policy cost.

"Do you take credit cards?" I asked her.

"No, sorry, we don't have a machine yet."

In Crete, the word 'yet' in collocation with EFT-POS is actually a euphemism for 'We only want cash', 'We refuse to use plastic money', etc. There is nothing wrong with cash of course, and we still have the choice between cash and plastic. But after seven years of crisis, bank coffers being emptied, a period of banks being closed and limits being placed on cash withdrawals, one would think that since everyone has the option of using plastic money now (imposed last year by the banks' closure for close to a month June-July), businesses would give you this option. My quibble with cash comes from having to go out of my way to a cash machine to withdraw ludicrous sums of money: after discovering that the business you wish to deal with does not have a POS machine 'yet', you have to waste time going to an ATM to withdraw money, and waste more time returning to the shop/company. And the simple fact in Greece is that with plastic, you can spend as much as your card rules allow you to, whereas with cash, you can withdraw only 420€ per week. So in effect, I have money to spend, but many businesses do not wish to take my money in the form that I have it in. That's a kind of discrimination, in my humble opinion.

I was too tired to argue with the polite little old lady who runs the insurance company. I was also too polite to argue with the young man she employs in her business. I do not believe that in this day and age, older business people deserve respect as of right, but I've known her for years, and I didn't want to upset her little world until I had sorted out my own priorities. What I should have done was look up online insurance, but in the run-up to Easter, with friends and family visiting, I decided that I was just too damn tired to do anything. So I wasted my time by:
- making a special trip to an ATM, something I rarely do, and hence I regard it as a time waster)
- taking the cash to the insurance agent's office, where I picked up a receipt as proof of payment - but not the policy itself
- making another trip to the insurance agent's office the next day to pick up the official policy, which becomes available only after the company that the agent works for is debited with the money

Madame Insurance Agent probably had to waste her time depositing the same cash I gave her in a bank in order to get the confirmation needed for my policy to be issued. Then again, she probably has e-banking and she might be hoarding the cash. Either way, we had both just used up time with little to show for it. Take all my money, I often say to my family, just don't waste my time. I will find money again, but I will never be able to make up for lost time.

During the Easter break, I went out for dinner to a restaurant in a tourist area. When the time came to pay, I was mighty pissed off that the establishment did not take plastic. (They did not even issue a receipt, but tax evasion is not the point of this blog post). In my opinion, tourist businesses that do not accept plastic are not professional. (It is obvious anyway from the fact that they do not issue receipts.) Cash-only and tax evasion do not necessarily go hand in hand, but in a world that is so highly connected, and with the ECB's recent decision to phase out 500€ bills, everyone needs to use plastic. So if a business does not accept plastic, I personally believe it is in denial of reality, and therefore I do not wish to do business with it.

It was at that point some time around mid-April when I decided to go cashless. I simply refuse to use cash, end of story. It helped that I decided to go cashless close to the Easter holidays because the kids didn't have school, hence no school expenses, which are usually conducted by cash (eg the school canteen, school trips, etc). It also helps that when the children go back to school next week after the holiday period is over, they will be starting their examination period, so they won't have to go to school on a daily basis for the next eight weeks (the Greek education system is for another blog post too).

Yes, I still have some cash in my purse - about 10€ in small change - because, as with everything, there are exceptions to the rule:
- the price of small water bottles is regulated in Greece: they cost just 50 cents. I will not die of thirst on principle. So I will always have cash at the ready for water when I need it while on the road. On that note, I do fill up water bottles at home and take them with me. But I'm talking about dire situations where I couldn't do that.
- we buy the local paper every Saturday, a habit from the days when my mother-in-law lived with us and she liked to read that particular issue. If I'm out in the town on Saturday, I'll continue to buy that paper, for tradition's sake.
- my husband has a phobia of the house running out of bread. He always buys it, but sometimes he runs out of time or he isn't in the region of his favorite bakery and he asks me to buy it. So I will always have cash on me to buy bread, for the sake of a happy marriage.
- I occasionally buy cold coffee when I'm at the beach. I can bring my own from home, but I don't do this simply because beach canteens are one of those businesses that I like to support because they are an essential part of the seasonal local economy. I always get a receipt for my purchase of a super-cold 'fredo' (cold cappuccino), which is paired with a view out to the Mediterranean sea, and this feels like luxury to me without breaking the bank.
- Another part of the seasonal local economy that I strongly support is the school canteen. My teenagers have a big breakfast at home before setting off to school. But they are in their growth stages, and they still get hungry. Sometimes they take a banana or a piece of pie (when I've baked it) with them... But it's not fashionable, and I totally understand how they feel. School tuck shops have felt the effects of the crisis; I regard them as a worthy business, so if I can support them in some small way, I will.

But that's pretty much it. There are no other exceptions.

"Don't think you'll be changing Greece by what you're doing, Maria," my very Greek husband said to me. He forgets that when we married, I put all the house bills on automatic payment. I didn't do it to change Greece: I did it to change my life. I have practically forgotten what it means to queue. For the last 12 years, I've also been e-banking. Greece didn't change because of what I was doing: Greece changed because it was inevitable that she would. Nowadays, more and more people are doing what I was doing yonks ago. They are just catching up with me. I was simply ahead of my time. At this point, I would like to recount a number of experiences where our friends have asked us to buy them cheap airtickets, etc off the internet because they themselves don't have a card, but these are of course very personal experiences. Suffice it to say that I flatly refused to help my friends out with these requests: 'Sorry, I can't do that, you have to get your own plastic issued'. You can guess how badly I came out of these experiences. And of course, you can guess what my friends eventually did: they got some plastic issued in their name. All was forgotten; 'nuff said.

Most branded stores accept plastic, so I will always be able to shop for food, clothing and electronics. Supermarkets and branded shops accept plastic for anything over 5€. I don't often change my home/bath/kitchen accessories, but if I do need anything, I will find a place to do it with plastic, or buy off the internet. These days, I always ask a business if they accept plastic. So I will give myself the choice of doing business with them before they force their business on me. At the moment, I haven't found out which souvlaki store uses plastic, but I'm looking forward to the looks I will get when I ask at a souvlatzidiko if plastic is accepted. I never buy myself a souvlaki (I am too good a cook to eat food off the street), so we are talking about a sum of at least 10€ (which is a decent sum of money for plastic, isn't it?) when I buy it for the whole family. Ditto for coffee outlets, something I rarely drink on the road anyway (see the exceptions above). But I do actually buy good-quality coffee for my coffee machine at home with plastic - the store also sells spices, nuts and other goods, so I certainly am not limited to branded stores. I just need to ask if a store accepts plastic.

I don't smoke, therefore I rarely need to use a periptero (kiosk located on the street). I also don't buy print newspapers and magazines - everything I need is available on the web. I drive, therefore I don't use taxis, except if I have to (eg during public transport strikes). I guess I will have to forego my love for shopping at the laiki (street market), which I haven't done lately. I think it's the cash reason: I rarely have cash in my purse, so I am actually unable to shop there.  I won't even make exceptions for dining out: if I'm the one paying, it has to be by plastic. Otherwise, I'll have to entertain at home, which is not hard to do when you are good enough at cooking like myself. I can't keep making exceptions for everything.

Going cashless in a place like Hania will not be easy, but I am a very organised person, and I think I will not have any real problems going cashless. My husband is a taxi driver who is still mulling over the idea of accepting plastic in the cab (see above for commentary about tourist businesses). Since I am too principled, I won't be using him as a cash alternative. I liken my husband to the insurance agent: eventually, life will catch up with both of them. He's lucky he's got me for support. But my insurance agent will be losing a customer as of sometime close to the end of this year. I don't know what support she will have to make up for that loss. Maybe she'll start using plastic too.

Bonus photo: 

While in London, we ate out at a well known restaurant that does not accept credit cards, only cash. My husband and Greek friend were very intrigued to hear this, as they feel that big brother is always watching you in London and they couldn't understand how it was possible to make a blatant 'cash-only' statement like this in a highly regulated place like London. When it was time to ask for the bill, we were all quite shocked that it came informally - it was simply the order which we had placed, it was written in Chinese, there was no English on the paper, and the only symbols we understood on that paper were the numbers, which referred to the money we owed. My husband then wondered what would happen if we asked for a properly issued receipt. So I decided to run that experiment too. The informal receipt was taken from us and we were given a paper with a rubber ink stamp on it, and a tax number for the business. I'm Greek enough not to be fooled by such practices: I simply do not accept that all this restaurant's income is declared. Tax evasion is NOT just a Greek problem; it's rife everywhere. Cash is part of the problem.

©All Rights Reserved/Organically cooked. No part of this blog may be reproduced and/or copied by any means without prior consent from Maria Verivaki.